سکه ها به نوعی گویا اوضاع اقتصادی، مذهبی، هنری و … دوران خود می باشند.
مرد باستان از استفاده از سکه هایی که بر روی آنها طرح هایی حکاکی شده بود به مبادلات خود می پرداختند.

باستان شناسان از سکه به عنوان یکی از مهم ترین ابزار ها در تاریخ یابی استفاده می کنند.

مطالعات باستان شناسان همواره نشان داده که تولید و ضرب سکه پیوسته به دست حکومت ها انجام میگرفته، و آنها می توانستند از سکه ها به عنوان ابزاری برای تبلیغات سیاسی در کنار انجام بادلات اقتصادی استفاده کنند.

در ایران باستان همواره پادشاهان از طرح هایی که دارای جنبه مذهبی و سیاسی بود، در ضرب سکه استفاده می کردند. لذا در این صورت می توانستن پیام خود را به مردمان ابلاغ کنند.

 

سکه دریک در موزه متروپولیتن نیویورک

 

اولین سکه در دوره ۳۳۰ الی ۵۵۷ پیش از میلاد، در ایران و به دستور داریوش بزرگ تولید شد.
به گفته تاریخ شناسان داریوش ابتدا اقتصادی بر مبنای دو فلز یعنی طلا و نقره بنا کرد.
داریوش با دعوت از هنرمندان و حکاکان مهره های سنگی (حکاکی بر ری سنگ در تاریخ ایران دارای قدمت چندین هزار ساله می باشد) دو سکه “دریک ” و  ” شکل ” را ایجاد کرد. (گاهی سکه شکل را با نام ” سیگلوی ” نیز خوانده می شود.)

جنس سکه دریک از طلا بوده و وزنی حدود ۸ گرم داشت.

سکه دریک

سکه شکل نیز از جنس نقره بوده و حدود ۵ گرم وزن داشت.

سکه شکل (سیگلوی)

سکه دریک بطور موفقیت آمیز به عنوان پول معتبر در سراسر جهان مدیترانه رایج شد.
از دریک در مبادلات بین المللی هخامنشیان با سایر ملل مختلف استفاده می شد.

بر روی یک طرف سکه ها دریک و شکل تصویری از یک کمان دار هخامنشی و در طرف دیگر آن فرو رفتگی به شکل های مختلف دیده می شد.

سکه دریک یکی از مهمترین ابزارهای پادشاهان هخامنشی بود، این سکه ها علاوه بر جنبه اقتصادی، کاربرد سیاسی نیز داشت.
هخامنشیان از دریک برای پرداخت مواجب خود به یونان و جنگ علیه این امپراتوری استفاده می کردند.
آنها با پرداخت دریک به شهر های مختلف نظیر آتن و اسپارت، آنها را بر علیه دیگری می شوراندند.

تصویری بازسازی شده از سکه دریک

در حفاری های اشمیت که در پای یکی از ستون های آپادانا تخت جمشید صورت گرفت، تعداد ۸ عدد سکه یونانی کشف شد.
این سند بیانگر این مسئله می باشد که تا سال ۵۱۷ پیش از میلاد هنوز سکه های ایرانی (دریک و شکل) ضرب شده بودند.

بدین ترتین ضرب سکه می بایست بعد از سال ۵۱۷ پیش از میلاد انجام گرفته باشد.

سکه ۲ دریکی که در پایان دوران هخامنشی ضرب می‌شد

در آن دوران پادشاهان هخامنشی که از هند تا مصر وخلیج فارس و رود دانوب در اروپا فرمانروایی می کرند، به ساتراپهای خود اجازه ضرب سکه داده بودند.

در دوران سلوکی به دلیل استفاده بیشتر از سکه در معادلات اقتصادی ضرابخانه های مختلفی احداث گردید.
در حدود ۲۵۰ سال پیش از میلاد ارشک بر ایران حمله کرد و در آن سلسله با دوام ۵۰۰ سال بنیان نهاد.
این سلسه در تاریخ که شناسی بسیار پر اهمیت می باشد.

یک سکه شکل (سیگلوی) نقره هخامنشی

در این دوران پارتیان با ایجاد سکه های یک وچهار درهمی از جنس نقره توانسته بودند نظام پولی قدرتمندی رابه وجود آورند.

این نظام پولی در کلیه حوادث و اتفاقات این دوران بسایر تاثیر گذار بود.

کلیه شاهزادان پارس که خود را از نوادگان هخامنشیان می دانستند، با ضرب سکه هایی فرهنگ اقتصادی سیاسی و مدهبی خود را نگه داشته بودند.

پادشاه الیمایی در خوزستان به مدت ۴۰۰ سال در قبل از حکومت اشکانیان سکه هایی از جنس آلپاژ مس ایجاد کرده بود.