اسرار کاوش

در خصوص رمزگشایی ردپای برهنه انسان و همینطور برخی چاروق ها ، باید به زمان حک شدن آن ، پی برد .

در ایران عزیزمان سه دوره با کاربردهای مختلف از این نماد ( ردپا و چاروق )  استفاده شده است . از آنجا که مطلب سنگینی خواهد بود به ذکر دو دوره از استفاده این نماد ، خواهیم پرداخت . دوره دوم استفاده این نماد ، شامل اواخر هخامنشیان ، کل دوره سلوکیان ، اشکانیان و در آخر ساسانیان و به صورت پراکنده در زمان حکومتهای اسلامی ، بوده است . این دوره دارای هدایاست . 

دوره سوم استفاده از این نماد ، به دوره اسلامی می رسد . نکته بسیار جالبی در استفاده این نماد در دوره اسلامی وجود دارد که به آن به صورت مختصر می پردازیم .

در زمان حمله اعراب به ایران و شکست ساسانیان ، اعراب کمر به قتل فرهنگ و تمدن ایران و ایرانی بستند . این رویه اعراب ، در بسیاری از مراکز فرهنگی و هنری و .... به کار گرفته می شد . زیرا ایرانیان خود را بسیار بالاتر و متمدن تر از اعراب می دیدند ( البته به حق بالاتر بودند و هستند ) . اعراب مهاجم ، با سخیف شمردن ایرانیان ، در عرصه های مختلف ، قصد حکومت کردن بر ایرانیان داشتند .

عموم مردم ایران ، برای حفظ فرهنگ و تمدن و آثار کهن خود ، به صورت خود جوش ، در مناطق مختلف کشور ، به فریب اعراب و مهاجمان عرب پرداختند .

اعراب با معرفی دین جدید و همچنین معرفی پیامبر و بزرگان ( چه نظامی و چه مذهبی ) وارد کشور شدند . ایرانیان نیز برای مصون نگه داشتن هر چیزی ، از بزرگان مذهبی زمانه خود ، تا آثار باستانی موجود را به همین مواردی که مورد تایید اعراب بود وصل می کردند تا امنیت حاصل شود . برای مثال مقبره کوروش را ، با نام آرامگاه مادر سلیمان نبی معرفی کردند تا هم از تخریب مصون باشد و هم بتوانند مراسمات مذهبی را انجام دهند . از این دست موارد ، بسیار زیاد است . بسیاری از بزرگان مذهبی ایرانی و آرامگاهشان ، همینگونه مصون ماند . 

ردپای برهنه یکی از همین موارد بود . ردپاهای موجود را ، ایرانیان ، برای اعراب ردپای واقعی اشخاص مورد تایید اعراب معرفی کردند . هنوز هم در برخی نقاط کشور ، ردپای حک شده توسط بشر را ، به جای ردپای واقعی فلان سردار عرب و یا فلان روحانی مذهبی می شناسند . 

البته و صد البته ردپای بزرگان دینی و مذهبی وجود دارد که بسیار هم متبرک است ولی مارا با این ردپاها کاری نیست و صحبت ما پیرامون ردپاهایی است که توسط بشر حک شده و بسیار هم شبیه رد پای واقعی بزرگان دینی است . 

تا این دوره ردپاها دارای هدیه هستند . 

نسل بعدی که حاکمان عرب بر ایشان حکم میراند تحت تاثیر همین القائات بود . بعد از چند نسل به طور کلی ، ایرانیانی که کمتر به پیشینه خود آشنایی داشتند به واقعی بودن ردپاها معتقد شدند . بسیاری از ایرانیانی که به روحانیون و بزرگان مذهبی اسلام ، علاقمند شده بودند و بسیار طالب آن بودند که فلان فرد مذهبی و روحانی ، دارای ارج و قرب بیشتری نسبت به روحانیون دیگر باشد اقدام به حکاکی جای پا به صورت دستکن ، بر روی سنگها کردند و آن را به عموم مردم ، ردپای واقعی روحانی مذکور معرفی کردند و آن را موهبتی از جانب خدا دانسته و بر امتیازات روحانی مذکور می افزودند . مردم عادی نیز ، پیرامون آن حلقه زده و آنرا معجزه ای می دانستند و نذر و نیاز می کردند و این نذورات ، به جیب همان اشخاصی سرازیر میشد که ردپاها را در زمین خود حک میکردند و آنرا ردپای فلان امامزاده معرفی می کردند .

این دوره از ردپاها ، دارای هدیه نیست بلکه برای منفعت شخصی فرد یا افرادی حک شده و عموم مردم هم بی اطلاع از این موضوع ، نذر و نذور میکنند .

حال چگونه میتوان فهمید که ردپا متعلق به چه دوره ای است ؟

ردپاهایی که جنبه بهره برداری از نذورات دارند و خالی از هدایاست دارای چند مشخصه کلی هستند . اکثر این نمادها روی سنگ های کبود رنگ حکاکی شده اند . سنگ یشم یکی از موارد پرکاربرد این نماد است . تمامی این نمادها روی سطح زمین هستند یعنی شما نماد جای پای جعلی را روی تنه صخره به صورت عمودی نخواهید دید . پای خود را در تمامی این نمادها قرار دهید در ارتفاع قرار ندارد . بسیار خوش تراش و بدون علایم مشخصه دیگر است .

بهترین نقطه موجود و بهترین شکل موجود آن ، حک شده به طوریکه انسان به حقیقی بودن آن شک میکند . با این علایم به دنبال دفینه نباشید هیچ چیز گیر شما نخواهد آمد .

گاها در دوره های بعد از اسلام ، نماد ردپا به همراه هدیه هم کشف شده که نشان می دهد در برخی نقاط ایران ، هنوز رسوم گذشته پابرجا بوده است البته بسیار کم و به ندرت این اتفاق خواهد افتاد نکته ای که می توان به آن اکتفا کرد آن است که به همراه رد پای انسان ، نشانه های دیگری هم یافت شود که نشان دهنده وجود هدایا باشد .

حال بپردازیم به دوره دوم استفاده این نماد و اصلی ترین دوره آن :

ردپای برهنه و گاها چاروق به همین ترتیب ، به دو صورت کلی دیده می شود . روی سطح زمین و دیگری در بلندی ( تنه صخره و یا ...)

رد پای راست روی سطح زمین تفسیر ساده ای دارد . پای راست روی زمین ، معمولا نشانه وجود قبر است نه مقبره . هرجا که پای چپ فرود آمد هدف است . اگر شرایط قبر را نداشت در کمتر از پنج متری به سمت انگشتان قبری خواهید یافت .

اگر در کمتر از بیست سانتی متری ردپا اسکنه وجود داشت بدون شک با هدیه روبرو خواهید شد در راستای اسکنه حرکت کنید کمتر از بیست متر فاصله دارید .

ردپای چپ روی زمین نیز مشابه همین تفسیر است با این تفاوت که فاصله هدیه کمی کمتر است . 

ردپاهایی که در امتداد هم هستند و به گونه ای برداشت می شود که در حال نشان دادن راه هستند نیز وجود دارد و فاصله هدیه را به ما گوشزد میکند . هرچه تعداد ردپا بیشتر باشد فاصله بیشتر خواهد بود . 

ردپای حک شده بر بلندی و تنه صخره ها به دو صورت رمز گشایی می شود اگر به صورت مورب موجود باشد محل تلاقی همان صخره با زمین ورودی شماست . ردپا بر روی صخره موید وجود مقبره ای زیر همان صخره یا داخل همان جاست . 

در هر صورت ردپای حک شده مورب در بلندی به صورت تنها ، مسیر نمی دهد بلکه تاکید بر وجود مقبره در همانجا دارد . مگر اینکه علایم دیگری همراه آن باشد .

ردپای حک شده به صورت صاف بر بلندی در گاهی مواقع مسیر رانشان میدهد اسکنه یکی از موارد پرکاربرد این نماد است . در مسیر اسکنه باید دنبال نشانه آخر بود . 

معمولا ردپا دارای هدیه است .

دوره ای دیگر هم ردپا کاربردی بوده که از نظر تاریخی مهم است ولی از نظر مادی خیلی ارزشمند نیست که به آن نمی پردازیم . رد پا و پنجه دست ، علایمی هستند که در دوره های مختلف ، کاربرد مختلف داشتند و بحث بسیار گسترده ای است به همین دلیل به صورت تیتر وار بیان شد تا موجبات خستگی دوستان را فراهم نیاورد . به امید آن که به کار آید.

خرید بهترین فلزیاب های دنیا 09013545415

در بسیاری از روستاهای کشور ، شمع سوزها و یا عبادتگاه های بسیار کوچک محلی ، وجود دارد که اهالی ، پیرامون آن جمع شده و آن را متبرک می دانند .

یکی از این شمع سوزها که در بسیاری از مناطق موجود است به آت قچی ( جای پای اسب ) و در مناطق مختلف با نام سم اسب علی ( منظور حضرت علی ) و جای پای اسب امامان معروف است .

البته در این مطلب با فلسفه وجودی چنین شمع سوزهایی ، ما را کاری نیست .

بحث ما پیرامون سوراخ هایی که توسط بشر ، بر روی سنگ حکاکی شده و از قضا ، بسیار شبیه موارد متبرک بالا است می باشد . نماد سم اسب ، بسیار شبیه جوغن مدور است با این تفاوت که در وسط جوغن ، یک برآمدگی کوچک دارد .

نماد سم اسب ، در یک سمت خود دارای قوس بیشتری نسبت به طرف دیگر است . آن جهت که دارای قوس بیشتری است جلوی نماد محسوب می شود .

نماد سم نیز ( البته به صورت تنها و بدون علامت دیگر ) فقط یک تفسیر دارد در جهت جلوی این نماد ، 3 گز و در معدود نمادها 5 گز می باشد . هدایای این نشان ، بسیار نزدیک است . 

نماد و یا جوغن سم اسب که به صورت چند تایی باشد و اینچنین به نظر آید که در امتداد هم هستند نیز دارای هدایاست و این نماد گویای فاصله نماد تا هدف است . اگر نشان سم اسب به صورت چندتایی در یک امتداد باشد مسیری طولانی تر را به ما نشان میدهد .

نماد یا جوغن سم اسب که در نزدیکی نماد اسب یا کله اسب باشد خود هدف است و باید خود سنگ یا زیر همان سنگ را کاوید . سم اسب ساروجی نیز دیده شده که خود نماد ، هدف است .

اگر نماد سم اسب روی سنگ سفید مخروطی بلند ( شبیه هشت ) بود نشانگر وجود راه مالرو قدیمی است و نشانه گنج نیست این نماد مختص ساسانیان بوده است .

اگر نماد سم اسب بر روی سنگ سفید پلکانی بود با ارتفاع بلند تر از یک متر ، هدف زیر همان پله است . این هدیه مختص چاپاران دولتی و نامه رسانان دولتی ساسانیان بوده ، که اگر نیاز مبرم داشتند از این سکه ها در راه رساندن سریعتر پیام ، به مقصد از آن استفاده می کرده اند .

خرید بهترین فلزیاب های دنیا 09013545415