وب گیتاریست
- وب جاوشاه شاهان (در سنت ایرانیاش: شاهَنشاه) عنوانی است که توسط چندین حکومت پادشاهی، در طول تاریخ مورد استفاده قرار گرفتهاست (به طور معمول توسطامپراتوریهایی که به صورت غیررسمی، جزو قدرتهای بزرگ محسوب میشدهاند)، و در بسیاری از این موارد، عنوان ادبی مذکور، به شکل تحتاللفظی به معنای «پادشاه پادشاهان» بودهاست، یعنی پادشاهی والا و بلندمرتبه که دیگر پادشاهان و حاکمان نظامهای سلطنتی، بنده و فرمانبردار و خراجگزار او بودهاند، یا در موقعیت تحتالحمایگی او قرار داشتهاند. این اصطلاح، به خصوص در زبانهای سامی، طبق یک قاعده و روش مرسوم (و معمولاً نه به شکل درست و دقیق)، به عنوان امپراتور به کار گرفته میشدهاست.
نخستین نوشتههای ثبت شدهای که در آنها این اصطلاح به طور ثابت مورد استفاده قرار میگرفته، مربوط به پادشاهان ایران در شاهنشاهی ایران [مقصود شاهنشاهی هخامنشی است] بودهاست که بدانان، شاهنشاه اطلاق میشدهاست و این به دلیل این واقعیت است که پادشاهان ایران، در قالب تحت سلطه داشتن پادشاهان دیگر حکومت میکردهاند و شاهان دیگر در استانها و حاکم نشینهای حکومت، یا ساتراپیهای مختلف زیر نفوذ و سلطهٔ آنان بودهاند، و این واقعیتی است که سبب شده از پادشاهان ایران، بیش از دیگر پادشاهان با عنوان شاه شاهان یاد بشود. اما در عین حال این موضوع نیز عموماً پذیرفته شدهاست که ایرانیان این عنوان را، با مفهومی ضمنی از ارتباط پادشاهان خویش با مبدأ الوهیت، در مورد این پادشاهان نوشته و به کار میبردهاند، و بعد از هخامنشیانو در شاهنشاهی ایرانی ساسانیان، تعبیر معنوی آشکاری از این عنوان به عمل آمده و به پادشاه علاوه بر نقش شاهی، نقش یک رهبر معنوی هم داده شدهاست [اشاره به مفهوم تئوری معروف: فره ایزدی]. در این مورد داستان خوبی شناخته شده که از یک مغ زرتشتی سخن میگوید که برای اینکه بر تخت نشستن شاه شاهان آینده را در شاهنشاهی پارس، بشارت دهد و به شاه شاهان جدید خوشامد بگوید، به سرزمینهای مقدس سفر میکند. سفر او، بشارت و تهنیت و خوشامد به پادشاهی است که قرار بوده منادی برقراری سلطنتی معنوی و مذهبی با عنوان، شاه شاهانباشد. (این داستان نیازمند توضیح بیشتری است)
شاهنشاه در ایران
در دوره هخامنشیان کشور پهناور ایران به بخشهای زیادی تقسیم شده بود که به هر یک ساتراپ میگفتند. هر ساتراپ دارای یک شاه بود که مجموعهٔ این شاهان تحت فرمان یک شاهنشاه اصلی بودند، که در منابع به صورت «شاه شاهان» آمدهاست.
پس از هخامنشیان در دورهٔ اشکانیان در مجموعه نقش برجستههای بیستون، نقش برجستهای از مهرداد دوم وجود دارد که ۴۴ تن از ساتراپهای محلی در برابر وی قرار دارند. یکی از این افراد گودرز است که به عنوان ساتراپ ساتراپها، یعنی مسئول تمامی ایالات در پیشاپیش ساتراپهای محلی قرار گرفتهاست. به اعتقاد عدهای از مورخان لقب شاه شاهان را اولین بار در زمان اشکانیانمهرداد دوم برای خود برگزید، هرچند برخی نیز این لقب را از ابتکارات مهرداد اول میدانند
شاه شاهان و شاهنشاه در ایران. آثار شناسی گنج. دفینه ها. آثار شناسی علائم باستانی. اسرار کاوش
خرید بهترین فلزیاب های دنیا 09013545415
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: شاه شاهان و شاهنشاه در ایران آثار شناسی گنج دفینه ها آثار شناسی علائم باستانی اسرار کاوش